کیست این آوای کوهستانی داوود با او
هرم صدها دشت با او لطف صدها رود با او
نیزه نیزه زخم با او کاسه کاسه داغ با من
چشمه چشمه اشک با من خیمه خیمه دود با او
ای نسیم آهسته پا بگذار سوی خیمه گاهش
گوش کن انگار نجوا می کند معبود با او
هر امشب تشنگی را یک سحر طاقت بیارد
می گذارد پا به یک دریای نا محدود با او
هم رهان بار سفربربسته اند انگار وتنها
تشنگی مانده است در این ظهر قیر اندود با او
مرگ عمری پابه پایش رفت سرگردان وخسته
تا به زیر سایه ی شمشیر ها آسود با او
از چه ای غم قصه ی تنهایی اش را می نگاری
او که صدها کهکشان داغ مکرر بود با او
صبح فردا کوهساران شاهد میلاد اویند
سرخی هفتاد ودو خورشید خون آلود با او
سعید بیابانکی
آب شد برف زرد کوه سپید
تکه یخ ها به گریه افتادند
تکه یخ ها چه سر به زیر وصبور
جای خود را به چشمه ها دادند
چشمه ها آمدند پایین تر
دامن کوهسار را شستند
بین آن راه های پیچا پیچ
کم کمک راه خویش را جستند
نرم نرمک در آسمان پیچید
بوی سر سبزی علفزاران
چشمه ها ضرب در هزار شدند
متولد شدند جوباران
جویباران به دامن صحرا
رشته در رشته تار وپود شدند
دست در دست یکدگر دادند
عهد بستند وزنده رود شدند
ما همان چشمه های کم آبیم
زندگی جمع دوستانه ی ماست
ما اگر ضرب در هزار شویم
ماندگاریم وجای ما دریاست
از مجموعه سنگچین-سعید بیابانکی
همکاران محترم گروه زبان وادبیات فارسی ناحیه دو
باسلام وادب
ضمن تشکر صمیمانه از تشریف فرمایی شما در نخستین نشست گروه از اینکه به دلیل اشکال در سیستم الکترونیکی در طول هفته گذشته امکان ارتباط از این طریق با شما وجود نداشت از شماگرامیان پوزش می طلبیم منتظر راهنمایی هاومطالب ارزشمندتان شما هستیم
با احترام -گروه زبان وادبیات فارسی ناحیه دو