به نام خردبخش بخردنواز

       اندر حکایت طبع آزمایی در گروه دبیران ادبیات فارسی متوسطه در شبکه ی اجتماعی واتس آپ:

   در واپسین دقایق آغازین شب اسفندماه جناب آقای مومنی شعری در گروه گذاشتند . جناب آقای مختار جویای نام شاعر آن شدند. جناب آقای مومنی در پاسخ فرمودند: «لاادری» وبه این ترتیب مشاعره ی زیر با هم سرایی ایشان وجناب آقای نیکبخت شروع شد:

جناب مختار: شعر«لاادری»چه نغز است وقشنگ            جناب مومنی: البته باشد جوابی بی درنگ

جناب مختار: شعر او احساس من را زنده کرد                جناب نیکبخت: عشق را در ذات من پاینده کرد

جناب مختار: شعر یعنی یک نفر بی خود شده               جناب نیکبخت: در دل خود آنچه باید شد شده

جناب مختار: شعر یعنی لحظه های ناب ناب                 جناب نیکبخت: لحظه هایی که نمی آید به خواب

جنابان مختار ونیکبخت : لحظه ی دیدار من با آفتاب

جناب مختار: لحظه ی دیدارمان یادت که هست؟!          جناب نیکبخت: پنجره ، دیوارمان یادت که هست؟!

جناب مومنی: وان دم پرشورمان یادت که هست؟

جناب مختار: یاد آن ایام زیبا یاد باد                           جناب مختار: عاشقی را عشقمان بر باد داد!

جناب مومنی: یاد باد آن روزگاران یاد باد!                    جناب نیکبخت: بی تو هرگز روح در جسمم مباد

جناب نیکبخت: بی تو جانا هرچه بادا باد باد                 جناب مومنی: (بی تو هرگز هیچ روزی مباد!)

جناب مختار: ای دریغ از گردش تاریخ ها                    جناب نیکبخت: گردش خورشیدها مریخ ها

جناب مختار: اصفهان یادش به خیر آن روزدور              جناب نیکبخت: که تو بودی ومن وشعر وشعور

جناب مختار: شوکت پر صولت بهرام گور                     جناب مومنی: وان زمان با زنده رود پرشرور

جناب نیکبخت: رفت بر باد و نماند از وی غرور

جناب مختار: چند روزی بود بر کام تو بخت                 جناب نیکبخت: چند روزی بگذرد بر مرد سخت

جناب مختار: عرصه ی تو پهن دشت پایتخت

جناب مختار: آفرین بر طبعتان ای نازنین!

جناب مختار: بامدادان باز باران میزند؟                     جناب نیکبخت: باز آیا بر سپاهان می زند؟

جناب نیکبخت:آفرینت باد تا آن رستخیز                  جناب مختار: تا ببارد باز باران ریز ریز

جناب نیکبخت: تا بنالد بلبل طبعم هنیز[1]

جناب نیکبخت: «هرکه گوید مصرعی،بیتش کنم              کم نیارم می نیندازم علم

                    هان کجا رفتید ای شب تاب ها               گم شدید اندر دل مهتاب ها

                  خوابتان خوش باد و رنگی مثل شعر            یاد شب های تمامیتان به خیر»

جناب مختار:  شعرتان تا بامدادان زنده باد                       شاعریتان تا ابد پاینده باد

 



[1] -هنوز در اصل "هنیز" بوده

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد